Motorrije!

Voor mijn hostel ontmoet ik drie gasten die een motor hebben. Met hen ga ik even lunchen om wat informatie uit te wisselen. Ze vertellen me over Jason, een Amerikaanse dude die voor een hostel werkt waar ze weleens motoren verkopen. Ook vertellen ze me dat hij niet de beste motoren verkoopt.

Met geen enkele andere lead ga ik er toch heen om even te kijken. Als ik daar aan kom hebben ze één motor te koop staan. Een aardig brak ding op het eerste gezicht maar ik ga er toch een proefrit op maken. Als deposit willen ze mijn paspoort maar die was ik vergeten mee te nemen. Samen met een andere dude rij ik terug naar mijn hostel om mijn paspoort te halen. Als ik daar aan kom komt er net een jongen aanrijden met een te koop bordje op zijn motor. Deze motor ziet er op het eerste gezicht ook nog eens goed uit. Ik ga terug met mijn paspoort om op de eerste motor te rijden. Vervolgens ga ik zo snel mogelijk terug naar mijn hostel om te zien of dezelfde jongen er nog is. Dat is hij en ik stel hem wat vragen over die motor. Ondertussen kijken we ook naar die van mij en zien we dat er echt veel te veel serieus mis is met dat ding dus dat ging hem sowieso niet worden.

Samen met de andere jongen ga ik naar een mechanic om even een snelle check te doen om te zien of er veel gerepareerd moet worden. Voor deze mechanic vind ik meerdere luitjes met dezelfde soort motoren. Van de mechanic hoor ik dat de wiellagers vervangen moeten worden wat neer komt op €10. ’T lijkt me redelijk en spreek met de jongen van de motor af dat ik hem wil kopen, hij wel hem nog wel één dag gebruiken dus ik blijf nog een nachtje extra in Luang Prabang. Met de gare motor van het andere hostel rij ik naar de Vietnamese ambassade om een visum te regelen. Deze kan ik de volgende dag ophalen.

Omdat ik moet wachten tot de ze met de motor naar mijn hostel komen kan ik overdag wat werk doen. Als ze om 4 uur aankomen neem ik de motor over voor $300. En rij ik gelijk naar de Vietnamese ambassade voor mijn visum. Daarna ga ik gelijk door naar de mechanic om allerlei klein onderhoud te laten verrichten. Na ongeveer twee uur kan ik weer weg en voelt en rijdt de motor een stuk beter.

Nu kan ik eindelijk vertrekken! Yes!! Het is heerlijk weer en ik kan de blauwe lucht zien. Uiteraard smeer ik me weer eens niet goed genoeg in en verbrand ik. In totaal ben ik 8 uur onderweg met redelijk wat regen.

Halverwege dacht ik wat ben ik aan het doen, toen keek ik naar de bergen en dacht ik Ohja, het is hier fucking mooi. Boeken! Aangekomen in Vang Vieng, Chillao. Sinds Mong Ngoy is er bij mij al een zaadje geplant om een goeie pizza te eten. Tripadvisor verwijst me naar een Italiaans restaurant in de buurt. Zodra ik vertrek moet ik schuilen voor de regen en hoor ik in de verte Drum ’n Bass! Terwijl ik wacht tot de regen wat minder wordt geniet ik van de heerlijke tunes en een beerlao.

De eigenaar van deze reggae bar probeerde iets op zijn laptop te doen wat duidelijk niet lukte. Na een tijdje liep hij op me af en vroeg of ik iets van computers af weet. Laat nu net het geval dat ik iets doe met computers. Ondanks dat kon ik hem na 1,5 uur helaas niet helpen. Een gratis bier hield ik er wel aan over. Iets aangeschoten loop ik door naar de pizzeria. Deze wordt gerund door twee Italianen, Yes hier ga ik wat lekkers eten!

Video: Raggamuffin

Bruchettas, pizza met geitenkaas en rode wijn zijn mijn keuzes en ik word niet teleurgesteld!

Terug in het hostel raak ik aan de praat met een jongen die in Vang Vieng werkt (aka the ultimate traveler) samen met hem en wat anderen eindig ik in de foutste club van de stad. Alleen maar hitjes draaien voor maximaal een paar seconden, heerlijk

Als ik de volgende dag na 12 uur slaap wakker wordt hoor ik mijn matties uit Luang Prabang al bij de receptie. We hadden in dit hostel afgesproken zodat we samen konden gaan "tuben". In een binnenband van een vrachtwagen de rivier af met onderweg barretjes waar je je lol niet op kan! Vlak voor het einde van het tuben werden we vergezeld door twee jonge locals. We dachten leuk die komen even kijken. Ik had een waterdichte pouch voor wat geld. Deze had ik aan mijn tube vastgemaakt en terwijl ik even van m'n band af ben spring zo'n jochie erin en gaat er vandoor met de pouch. We kwamen er te laat achter en de stroming was te sterk om achter ze aan te gaan. Gelukkig was het niet veel geld ^^

Met hen heb ik drie dagen in Vang Vieng gehangen. Tuben en naar een "jungle" party. Nee geen jungle is massive. Gewoon een club op een parkeerterrein met wat bomen en planten. Oprecht hadden ze het mooi aangekleed. Met goeie techno uit de speakers kon ik me wel vermaken!

De volgende stop was Vientiane. De hoofdstad van Laos. Op het moment dat ik wilde gaan rijden regende het pijpenstelen. Na twee uur wachten zag het er niet naar uit dat het minder werd dus besloot ik maar om te gaan. Gelukkig was het maar iets van 4 uur rijden en klaarde het na een uur al wat op. Ook daar had ik afgesproken met dezelfde luitjes.

In Vientiane zijn we naar het COPE visitor centre geweest waar ze laten zien wat voor schade de onontplofte bommen in Laos nog steeds aanrichten. Erg indrukwekkend om te zien. Zelf wist ik niet hoe erg het was en hoeveel bommen er over 9 jaar tijd over Laos zijn gevallen. We hebben daar verschillende films gekeken over de lokale bevolking die bommen opruimen en hoe inmiddels cluster munitie niet meer gebruikt mag worden in conflicten omdat het vrijwel geen toegevoegde waarde heeft. En eigenlijk alleen maar schade aan de bevolking aanricht doordat een groot deel van deze munitie niet ontploft.

Ohja we zijn ook nog naar de nieuwe planet of the apes geweest. Vermakelijk filmpie!

Na twee nachten in Vientiane is het tijd om door te rijden naar Thakhek. Daarbij verlaat ik ook het groepje waarmee ik al een week aan het reizen ben, met een klein traantje en dikke knuffels scheiden onze wegen. Vanuit Thakhek hier wil ik "the loop" starten. Een tour van ongeveer 500km met de motor die je langs verschillende watervallen en grotten brengt. Aangekomen in Thakhek spring ik eerst onder de douche, ik ben kapot na 8 uur rijden. Tijdens een rondje lopen kom ik Bregje en Sam tegen. Bregje heb ik ontmoet in Luang Prabang. Met hen ga ik samen naar de night market om mezelf helemaal rond te eten, zoveel lekker eten!!

De volgende morgen staan we vroeg op om te gaan rijden. Vandaag staan er een aantal grotten op het programma. De eerste waar we naartoe rijden is al niet toegankelijk omdat de weg overstroomd is. De tweede kunnen we wel in en is mooi belicht vanbinnen. We hadden nog de optie om met een boot verder de grot in de gaan maar dat hoefde van mij niet. Terwijl we met een deel van de groep net buiten de grot zitten te eten wachten we tot de andere terug komen. Geen idee hoe lang dat zou duren. Omdat wij nog een stuk te gaan hadden en degene die nog in de grot waren terug naar Thakhek zouden rijden besloten we maar om te gaan. Maar terwijl we aan het opzadelen zijn komen ze ook naar buiten.

Het laatste stuk naar Thaleng was prachtig. Mooie bochtige wegen en geweldig uitzicht! Aangekomen in Thaleng zien we dat dit een afgelegen bergdorpje is waar niet veel gebeurd, heerlijk!

Tot op heden heeft mijn motortje het redelijk goed gedaan. Maar eigenlijk beginnen vanaf vandaag de problemen. Als eerste krijg ik een lekke band net nadat we vertrekken. Deze wordt geplakt bij een winkeltje om te hoek. Ze begrepen eerst niet wat ik bedoelde maar nadat ik mijn wiel eruit begon te halen schoten ze te hulp. Vervolgens ongeveer 30 km later loopt de band ineens helemaal leeg. Eerder had ik al bij een andere mechanic gevraagd of ze een nieuwe achterband erop wilde leggen. Maar daar werd ik weggestuurd na 1 blik op mijn barrel, begrijpelijk. Het is op dit moment een beetje lastig om iemand te vinden die me kan helpen maar na een tijdje worden we toch in de goeie richting gestuurd. Ik krijg een nieuwe binnen en buiten achterband! Onze weg vervolgen we naar Lak Xao zodat we vanaf daar de volgende dag naar de konglor cave kunnen gaan. Schijnbaar erg indrukwekkend. Onderweg komen we nog langs de cool springs. Nouja langs, de wegen waren weer overstroomd maar deze keer durfde we het aan. Na veel plassen en modderpoelen moeten we toch de motoren laten staan en lopen we ongeveer 30 min. Maar het was het waard! Je kon zien dat er normaal gesproken veel mensen zouden zijn maar vanwege low season was er niemand. We hebben er nog even gezwommen en zijn daarna terug gaan lopen.

Video: Flooded road

Vandaag gaan we naar de konglor cave. Alleen de weg erheen was al geniaal! We reden door een valij met heel een groot stuk platteland in het midden omringd door een prachtige bergrand.

Video: Valley

Om de grot in te komen worden we eerst met een bootje naar de ingang gepaddeld. Vanaf daar stappen we in een andere boot met motor. Deze motor plukken ze van de bergwand want daar staan ze uitgestald. Een vreemd gezicht.

We beginnen met varen waar het plafond redelijk laag is, maar al snel komen we in grote kamers waar het tientallen meters hoog is. De grot is in totaal 7.5km lang. Heel vaak probeer ik me in de denken hoe dit allemaal is gevormd maar ik kan het me eigenlijk niet bevatten. Heel indrukwekkend!

Als we weer buiten zijn beseffen we ons dat we nog 140km moeten rijden tot Thakhek en het is al half vier. Aangezien mijn licht het niet meer doet heb ik niet zo'n zin om door het donker te rijden. Gelukkig komen we iets voor het donker aan.

Voor de volgende stop heb ik afgesproken met Bregje en Sam. We hebben afgesproken in Pakse. De twee na grootste stad in Laos. Daar willen we de Pakse loop gaan doen.

Zodoende vertrek ik vanuit Thakhek om 340km naar Pakse te rijden. Weer een lange maar wel mooie rit. Ik probeer elke keer 100km te rijden zodat ik de rit een beetje kan opbreken. Erg comfortabel is het niet. Als ik op mijn tas ga zitten die achterop ligt krijg ik veel verbaasde blikken en glimlachen. Zwaaien naar de locals is één van mijn favoriete bezigheden op de motor.

Aangekomen in Pakse zoek ik een restaurant voor WiFi. Ik stuur Sam een berichtje om erachter te komen dat hij in een café om de hoek zit. Aangezien mijn motor sinds de afgelopen rit een raar geluid maakt en vermogen mist besluit ik om de volgende ochtend eerst naar een mechanic te gaan. Daar zien ze dat de koppakking lek is en vervangen moet worden. Aan de eigenaar van m’n hostel vroeg ik of hij een goed adres heeft. Waar hij me heen stuurt kan ik niks vinden maar na een beetje rond rijden vind ik daar de Laoneese Nico Tuning. Hij wijst naar de pakking en dan naar een shop verderop waar ik ‘m moet gaan halen. Pas bij de derde shop vind ik de juiste. Als ze alles open hebben gehaald komen ze erachter dat het net de verkeerde pakking is. Maar toevallig hadden bij de mechanic zelf wel de goeie pakking. Go figure. Totale kosten van de reparatie? €4! Jammer genoeg loopt de motor nog steeds niet zoals ik wil. Heel veel stotteren bij het optrekken.

Als we vertrekken regent het in elk geval niet meer. Allereerst rijden we naar een koffie plantage waar het weer begint te regenen. Dus we genieten hier van een koffietje en kletsen wat tot het weer droog wordt.

We eindigen in Tad Lo bij Mama Pap, een guesthouse waar je letterlijk bij een familie slaapt die hun bovenverdieping heeft omgetoverd tot slaapruimte. Er hangt een heerlijk huiselijke sfeer en ik voel me gelijk thuis. Vlak boven het dorp is een er een serie watervallen waar ze iedere dag olifanten wassen. Na iets verder door lopen komen we bij een nog mooier gedeelte van deze waterval. Terug bij Mama Pap hebben we heerlijk gegeten en spelen we kaartspelletjes tot we naar bed gaan.

Helaas begint de volgende dag al met regen wat de rest van de dag aanhoudt. We hadden een aantal watervallen op het programma maar zijn er naar één geweest die we de vorige dag in de verte konden zien.

Daarnaast zijn we naar nog een andere koffie plantage geweest waar je een tour kunt doen. Onderweg nog even een pitstop bij een mechanic voor een lekke band van Sam. Daar aangekomen waren ze net begonnen met een tour en konden gelijk aansluiten.

In eerste instantie ging het over de plantage en de historie van koffie in het algemeen. Maar na een tijdje begon Captain Hook (ja zo heet de guide) te vertellen over de tradities in dit dorp. Boeddhisme is erg groot is Laos maar in dit specifieke dorp is iedereen Animist. Wat inhoudt dat ze geloven dat niet alleen mensen en dieren maar ook planten, stenen, bergen en rivieren zielen kunnen hebben.

Hij vertelde bijvoorbeeld over hoe vrouwen tijdens de bevalling voor ongeveer twee weken samen met een vroedvrouw de jungle in gaan om daar te bevallen. Want volgens hen is dit taboe. Op het moment dat de vrouw dan uit de jungle komt maakt ze een vuur op de weg waar ze de baby aan de vader overheen moet geven en vertellen of het een “good baby” of “bad baby” is. “If a bad baby they put away”. Sorry wat? Ik vroeg ernaar maar schijnbaar is er nooit een slechte baby.

Ook vertelde hij hoe het verboden is om het dorp te verlaten om te gaan studeren. Want dan ben je niet meer bruikbaar voor het dorp omdat je niet mee kan helpen om het dorp te onderhouden. Hooks heeft dit wel gedaan en is daarom ook een van de weinige die engels spreekt. Meerdere keren is hij uitgehuwd maar wilde dit niet en heeft de vrouw dan doorverwezen naar een broer of neef. Op het moment dat hij aan het studeren is krijgt hij een brief van zijn ouders dat zijn oma ernstig ziek is en snel terug moet komen. Wanneer hij terug komt is er niks aan de hand en hebben zijn ouders voor de derde keer een vrouw voor hem uitgekozen. Uiteindelijk trouwt hij toch en moet hij in het dorp blijven. In totaal wordt hij twee keer beschuldigd voor het niet volgen van de regels van het dorp. Sex buiten het dorp bijvoorbeeld. En moet daarvoor een waterbuffel, 2 kippen en een varken opofferen. Voor de tweede keer is dit aantal verdubbeld.

Als we weer terug zijn in het dorp verteld hij dat in sommige huizen families van 70 groot wonen. Anticonceptie is hier verboden. Dit en nog meer verhalen over de tradities maakte een grote indruk op me. Tot ergernis van de andere mensen in onze groep omdat we zoveel vragen aan het stellen waren.

Heel erg fascinerend vond ik het hoe onze guide in deze situatie leeft. Met het geld wat hij verdient van de tours schenkt hij een deel aan de armere families in het dorp.

We eten daar nog wat en roken tabak uit een huge ass bong voordat we weer de regen in gaan om terug te rijden naar Pakse. Onderweg nog even langs een mechanic omdat de moertjes van mijn uitlaat er vanaf zijn getrild.

Terug in Pakse slapen we weer in hetzelfde hostel. De volgende dag vertrekt Sam met de bus naar de 4000 islands, Bregje en ik gaan dit stuk rijden. Maar voordat we dat doen wil ik nog even langs de mechanic om te zien of ze wat kunnen doen aan het zo rot lopen van mijn motor. Helaas is dezelfde mechanic waar ik eerder was er niet en word ik doorverwezen naar de buurman. Deze man haalt mijn carburateur eraf en begint hem schoon te maken. Hij komt erachter dat er water in de vlotterbak zit, dat kan nooit goed zijn. Ook is een deel van de electrode van de bougie verdwenen dus die wordt ook vervangen. Ook fixt hij mijn verlichting. Echter loopt de motor nog steeds rot en kan hij niets meer voor me betekenen. Dus vertrekken ook wij richting Don Det binnen de 4000 islands. Het is ongeveer 140km rijden met onderweg één goeie plensbui.

Bij de haven aangekomen zetten we onze motoren op een bootje en worden we naar Don Det gevaren.

Video: Tiemlepas

Terwijl we door het dorp rijden vinden we Sam bij een bar die zich al af vroeg waar we bleven. Op het moment dat hij aan kwam stond ik nog bij de mechanic. Die avond chillen we bij deze bar en kijken we The Inbetweeners, ik heb me dood gelachen x’D.

We besluiten om de volgende dag een kayak trip te gaan doen die erg leuk uit pakt. Het weer was goed en de mensen gezellig. We gaan langs een aantal watervallen en lunchen op een klein eilandje.

Bregje en ik hebben het er al een tijdje over om vanuit het zuiden van Laos door te steken naar Cambodja. Er is helemaal in het zuiden van Laos één grensovergang maar deze staat erom berucht dat ze nog weleens motoren tegenhouden en je vertellen dat je hem ter plekke moet verkopen. Echter is er nog een alternatief. Je kunt de motor (mits je dit kunt vinden) op een vissersboot zetten en deze zelf in Cambodja neerzetten. Om vervolgens de grens over te gaan en de motor later op te halen.

Met informatie van Bregje rijden we naar Don Khon, een ander eiland dat is verbonden met een brug. De weg erheen alleen al is geweldig, veel gaten in de weg en overal water. Op dat moment realiseerde ik me pas hoe mooi dit eiland wel niet is. Daar aangekomen spreken we iemand bij de boten aan en kunnen we onze motoren op de volgende dag voor ongeveer €10 euro per motor naar Cambodja laten brengen. We hebben verschillende verhalen over deze methode gehoord. Dat de motoren weg zijn op het moment dat je ze weer wilt ophalen of dat er ineens een politie controle is. Met gemixte gevoelens maken we de afspraak om de volgende ochtend om 8 uur de motoren naar Cambodja te brengen.

Op het moment we weer terug willen rijden naar Don Det start mijn motor niet meer. Er komt rook uit een ontluchtingsslangetje en ik besluit om hem daar te laten staan in de hoop dat er in Cambodja een mechanic is die mij uit de brand kan helpen.

Zoende rij ik de volgende dag met Bregje weer terug naar hetzelfde punt en laden we onze motoren op de boot. In Cambodja aangekomen zetten we onze motoren neer naast een huis en op het moment dat we vertrekken komt er een jongen aan rijden waarvan het lijkt dat hij van de politie of grenspolitie is. Of wij zijn gewoon paranoïde dat kan ook. De visser verteld ons dat het slim is om dezelfde dat nog de grens over te gaan omdat er anders een kans is dat de motoren de volgende dag weg zijn. Ik zou nog wel een extra nachtje willen blijven maar we besluiten toch om dezelfde dag te gaan.

Het is heel makkelijk en goedkoop om gebruik te maken van georganiseerde trips om naar een nieuwe bestemming te komen. Doe je dat niet kan het soms een beetje lastig worden. We doen het alsnog en gaan met de boot terug naar het vaste land van Laos. Daar regelen we een scooter met zijspan om ons naar de grens te brengen. We krijgen een stempel om Laos uit te gaan en lopen naar de grens van Cambodja. Daar krijgen we ons visum en lopen weer verder om iemand te vinden die ons naar de motoren kan brengen. Dat lukt en binnen een paar minuten zijn we bij dezelfde plek als waar we die ochtend met de boot onze motoren hadden afgezet. En warempel, ze staan er nog! Jeej!! Het is gelukt! Nu nog proberen om die motor aan de praat te krijgen. Heel even lukt het nog om hem te laten lopen maar het is van korte duur. Met hulp van wat locals en zelfs de grenspolitie van een kleine grensovergang in dat dorpje proberen we hem te laten lopen. Tevergeefs, ik word doorgestuurd terug naar Laos omdat daar blijkbaar een mechanic zit. Als ik met de motor de grens van Laos terug over probeer te gaan zit daar iemand die me tegenhoudt en ik moet weer terug. Als ik terug ga kan ik met een heuveltje hem weer even laten lopen, er komt veel rook uit en inmiddels ook olie uit de ontluchtingsslang. Er is iets goed mis.

We besluiten terug te lopen naar het punt waar we de grote grensovergang zijn over gegaan in de hoop dat iemand daar ons kan helpen. Als we daar aankomen is er net een grote bus met toeristen aangekomen die richting Laos gaan. Daarbij ook iemand van de grenspolitie die op zijn scooter naar ons toe snelt. Hij is duidelijk boos en vraagt om mijn bewijs van het importeren van de motor naar Cambodja. We reageren een beetje dom en hij zegt dat ik zo snel mogelijk naar customs moeten gaan om alles in orde te maken. Zo niet heb ik een groot probleem en “they will lock you”. Dus ik loop terug naar de grensovergang en ga op zoek naar de customs. Deze man had zijn woede enkel naar mij gericht en niet naar Bregje dus was het slim als zij achter bleef. Ze verstopt zichzelf en haar motor in de bosjes en dat is het laatste wat ik van haar heb gezien die dag. Terug bij de grens is er geen customs te bekennen maar wel wordt mij verteld dat ik met de motor niet Cambodja in mag en hem moet verkopen. Gelukkig loopt deze ellendige motor niet meer en is het eigenlijk een blok aan m’n been de afgelopen dagen. Het enige waar ik op dat moment bang voor was is dat ze Bregje zouden pakken en zij haar motor ook zou moeten verkopen voor een habbekrats.

Er komt een vriendelijke dame vanaf de kant van Laos die de motor wel wil kopen voor $40, toevalling kan ze ook nog een taxi regelen voor $40 naar Stung Treng. Het interesseert me allemaal niet zo veel en wil daar gewoon weg. Ik verzin nog een smoes dat ik een fles water wil kopen net over grens in de hoop dat ik tegen Bregje kan zeggen dat ze niet op mij moet wachten. Helaas kan ik haar niet vinden en hoop dat ze er al vandoor is.

Die avond slaap ik in een guesthouse in Stung Treng en lees ik dat Bregje zonder problemen is weggekomen. Bij mijn guesthouse regel ik gelijk een bus ticket naar Siem Reap voor de volgende dag.

Na een rit van ongeveer 5 uur kom ik aan in Siem Reap en terwijl ik naar het hostel loop wat we eerder al hadden afgesproken komt ze mij ineens tegen! Ze verteld dat ze tot ongeveer 8 uur heeft gewacht in de bosjes terwijl ze Netflix aan het kijken was. Wachten tot het veilig was om te gaan. Ze is nog langs de mensen gegaan waar mijn motor stond om te vragen waar ik heen ben gegaan maar dat wisten ze niet te vertellen.

Nu zit ik in een luxe hostel in Siem Reap te wachten tot Sam ons groepje weer kompleet maakt! De komende dagen gaan we met z’n allen Cambodja verkennen.