Goood morning Vietnam

Jaaa eindelijk Vietnam! Het voelt een beetje alsof de afgelopen maanden een voorbereiding zijn voor mijn avonturen in Vietnam. Veel met andere reizigers gepraat over dit land. Waar heen te gaan, waar niet?

Na een relatief korte busrit kom ik aan in Ho Chi Minh City. Het eerste wat opvalt is de ontzettende hoeveelheid scooters dat hier rond rijd. Het hostel waar ik besloot heen te gaan had helaas maar 1 nacht beschikbaar maar er is genoeg in de buurt dus ik kan de volgende dag prima naar een ander hostel lopen.

Omdat er redelijk wat werk is opgehoopt heb ik besloten om een weekje te gaan werken. Daarmee laat ik het de toerist uithangen even zitten tot ik er de tijd voor ga nemen.

Als ik de volgende dag naar het andere hostel ga (aangeraden door het hostel waar ik heb geslapen) zit dat helaas ook vol, maar ze hebben nog wel kamers aan de overkant van de straat. Best joh. Eigenlijk had ik op het moment dat we door een bar liepen om naar boven te gaan al moeten bedenken: hierboven slapen gaat lastig worden. Die nacht helaas dus niet zo veel geslapen en de volgende ochtend weer terug naar mijn eerste hostel. Daar boek ik 3 nachten. Uiteindelijk ben ik na die 3 nachten te laat met bijboeken wat daarna nog een keer gebeurd waardoor ik 3 verschillende kamers binnen het hostel heb geslapen. Godsamme..

Toevallig ontmoet ik 2 andere Ruby developers binnen het hostel en met beide heb ik verschillende dagen samen in een co-working space gezeten. De beste voor mij was Dreamplex, een groot kantoor met veel flexplekken. Het was heerlijk om even een hele week te werken.

Uiteraard wist ik wel dat ik weer zin zou krijgen om te gaan motorrijden. Helemaal toen ik in Cambodja een bedrijf vond wat crossmotoren verhuurd om van zuid naar noord Vietnam te rijden. Mijn enthousiasme om weer te gaan rijden is weer helemaal terug!

Na mijn week werken kon ik weer de toerist gaan uithangen. Zodra ik de motor had opgehaald had ik bedacht om twee dagen te nemen om de stad te verkennen en naar de Cu Chi tunnels te gaan.

In Ho Chi Minh ben ik langs wat sights gereden maar de meest indrukwekkende was het War Remnants Museum. Dit museum laat zien hoe het was tijdens de oorlog maar ook vooral hoe het was na de oorlog. Met een nadruk op de nasleep van het gas Agent Orange. Dit gas werd gebruikt om grote delen van het land te ontdoen van zijn dichte begroeiing zodat het voor de amerikanen makkelijker zou zijn hun vijand te zien.

Naast dat grote delen van het landschap geen begroeiing meer heeft stierven veel burgers en werden kinderen met misvormingen geboren. Iets wat beide vandaag de dag nog steeds het geval is.

De volgende dag staan de Cu Chi tunnels op het programma. Na eerst te hebben uitgeslapen ga ik rond 12 uur weg. Ik navigeer naar de tunnels die google maps me aangeeft. Daar aangekomen zijn er geen tunnels te bekennen en ben ik nog in de buitenwijken van Ho Chi Minh City. Als ik nog een keer goed kijk naar de naam van de tunnels zie ik dat ik bij de Chi Chi tunnels ben ipv de Cu Chi tunnels. Later hoor ik dat Chi Chi iets is dat gebruikt kan worden om aan tegen dat je iets bent verloren. Een google maps prank wellicht? Well played…

Goed, ik stuur mezelf naar de goeie tunnels maar het is inmiddels al wat later in de dag. Rij ik ook nog eens de verkeerde kant op. Lekker bezig! Als ik aankom bij de tunnels is het net over 3en en ze sluiten de boel om 5 uur. Samen met twee andere jongens krijgen we een tour door en langs de tunnels. Eerst krijgen we een video te zien wat aan voelt als een stuk propaganda. De tunnels zelf zijn indrukwekkend en benauwd. Ze zijn ook nog vergroot voor toeristen. In 25 jaar hebben ze een tunnelcomplex gemaakt van 250 kilometer lang, het was letterlijk een stad onder de grond.

Terug aangekomen in Ho Chi Minh City beland ik in de ergste rush hour van de stad. De straten overlopen letterlijk van alle motoren. Ik vond het echt vet om hier doorheen te rijden! Zo chaotisch maar het werkt.

De volgende dag ga ik ECHT aan mijn rit richting het noorden beginnen! Ik heb bedacht om zo snel mogelijk richting de kust te rijden en vanaf daar langs de kust te blijven volgen tot ik landinwaarts ga richting Da Lat.

Wat een goeie keuze! De wegen zijn geweldig en het uitzicht super. Ook het weer zit heel erg mee, heel veel zon en blauwe lucht.

Mijn eerste stop is Vung Tau een stad aan het strand. Voor het eerst strand en zee op mijn trip! De stad zelf is niet heel boeiend, maar dat geeft niet want het enige wat ik wil doen is op de motor rond rijden en een beetje verkennen.

Vanuit Vung Tau rij ik door naar Phan Thiet. Een plaatsje net boven het populaire Mui Ne. Onderweg kom ik nog wat lijkt op een prive collectie tegen. Even stoppen. Fotootje maken!

Oh en dit is hoe ze spullen verkopen op een brommert, een goeie speaker erop en roepen wat je hebt: Video

Ik besluit Mui Ne zelf niet in te gaan omdat er een politie scam aan de gang is. Elke dag staat er op een bepaalde weg politie mensen op scooters aan te houden en (nep) boetes uit te schrijven (zelfs locals hebben er last van). Ook al heb je het juiste papierwerk proberen ze je geld af te troggelen. Sommige mensen moeten uiteindelijk een paar dollar betalen, anderen betaalden $200.

Na hier veel over te hebben gelezen las ik ergens dat vroeg in de ochtend vertrekken de oplossing is om ze te omzeilen en toch deze mooie route te kunnen rijden. Zelf had ik besloten om 3 uur op te staan maar na even gepraat te hebben met de mensen van mijn guesthouse kon ik prima rond 5 uur vertrekken.

Zodoende sta ik vroeg op en rij ik net na zonsopgang weg. Net na Mui Ne zijn er de bekende “White Sand Dunes” waar je met quads over heen kunt rijden. Het aantal toeristen en de onzekerheid van waar de politie precies zou staan laat mij besluiten door te rijden. Fuck it, ik wil toch alleen maar rijden.

Aangezien ik op zo’n ongoddelijke tijd ben vertrokken begin ik aardig moe te worden. Als ik in de verte een hangmat zie opdoemen grijp ik mijn kans! Even een uurtje chillen. Dit is ook het moment dat Lowlands aan de gang is. Facetimen en video’s doorgestuurd krijgen maakt me intens gelukkig en verdrietig tegelijk. Ik had er graag bij willen zijn :)

Maar goed, terug de weg op! Even later zie ik een mooie mogelijkheid om een stukje off-road door het zand te rijden. Als ik door het dorpje rij om daar te komen krijg ik veel vage blikken.

Eenmaal in het zand terecht gekomen realiseer ik me hoe fucking moeilijk dit eigenlijk wel niet is. Mul zand is echt killing. Het enige wat werkt is veel gas geven en hopen. Na dit een paar keer geprobeerd te hebben (en bijna vallen) denk ik bij mezelf: doe nou ff chill! Daarna ging het beter.

Eenmaal in Phan Rang aangekomen is het nog steeds vroeg en kan ik nog prima een stuk doorrijden. Op het travelblog waar ik de meeste van mijn routes vandaan haal lees ik iets over Cam Lap. Een natuurgebied in het zuid-oosten van Vietnam. Als ik het zo lees komen hier weinig toeristen en is het een gebied waar veel druiven vandaan komen. Wat een goeie keuze! Deze weg ligt er perfect bij en is gloedje nieuw even gemzen dus!

Onderweg kom ik veel druivengaarden tegen. Als ik bij een willekeurig winkeltje stop om druiven te kopen (een kilo wel te verstaan) raak ik met de eigenaren aan de praat. Middels google translate proberen we te communiceren en ze bieden mij aan om op een vlot hun gaarde te bekijken. Als ik terug kom drink ik nog wat thee met ze voor ik de laatste paar kilometer naar het dorpje rij waar ik wil gaan slapen.

De volgende dag hoef ik eigenlijk maar 30km te rijden maar ik stop in bijna elke bocht om foto’s te maken. Of rij weer terug om dezelfde pas te rijden. Geniaal is het hier.

Offroadin: Video

Als ik even stop om een foto te maken bij een uitzichtpunt komt er een Vietnamese jongen op me af om te vragen of met ze mee wil lunchen. Angstig reageer ik eerst met nee. Maar tegelijk denk ik ook dit is juist fucking vet. Hij wilde sowieso geen nee horen dus ik sloot bij ze aan.

Wat deze lui allemaal mee nemen is echt bizar! Een hele gegrilde vis, krabben, brood, bier, salade en vis snacks. En ter plekke maken ze alles klaar op een geïmproviseerde bbq. Allemaal heel erg lekker en super leuk om zo random met deze locals samen te zitten.

Na afscheid genomen te hebben met verschillende fotosessies stop ik een paar kilometer verderop al weer om een duik te nemen bij een waterval. Ook daar zitten locals te eten en drinken en kan ik opnieuw aansluiten. Na een verfrissende duik ga ik weer de weg op.

De laatste paar kilometer rij ik naar een hostel op Cam Lap. Het is rustig en er is niemand anders in mijn dorm. Van de dame achter de receptie hoor ik dat ze een tour aanbieden naar een baai waar vermoedelijk nog geen zwerfafval is te vinden, wat uiteindelijk niet helemaal waar is. Maar misschien voor hun standaarden wel zo is.

Als ik de volgende dag met de tour mee ga ben ik de enige westerling samen met wat andere Vietnamese uit Ho Chi Minh City. We varen wat rond, springen in het water en snorkelen. Ik moet vooral best wel lachen om het feit dat ze niet kunnen zwemmen en met reddingsvesten aan schaterlachend zichzelf proberen voort te bewegen. Aan het einde van de tour krijgen we een heerlijke hotpot voorgeschoteld met allerlei verschillende soorten vis, genieten! Als klapper op de vuurpijl wordt er nog even karaoke gezonnen waar ik letterlijk mijn hangmat voor uit wordt gesleurd om te dansen en bier te drinken. Gezien het aantal biertjes besluit ik nog een nachtje te blijven, morgen naar Da Lat!

Da Lat staat bekend om de watervallen in de buurt en de canyoning tours die je kan doen. Dit is in weze aan een touw hangen terwijl je een waterval in je smoel krijgt. De rit naar Da Lat is geweldig! Voor het eerst een bergpas met haarspeldbochten. Het is zo lekker dat ik niet eens willen stoppen voor een fotootje. Onderweg kom ik een local tegen die ook lekker aan het scheuren is. Om en om halen we elkaar in en als ik stop om een bakkie pleur te halen krijg ik paar goeie toeters en grote duim omhoog van 'm. Wat een topper.

Ik was die dag vroeg vertrokken dus ik had de rest van de middag nog om te verkennen en m'n benen eens een keer te gebruiken in plaats van alleen maar op de motor zitten.

Het meest interessante was eigenlijk "The crazy house". Een hotel dat je doet denken aan de Efteling met een vleugje Antoni Gaudi. Heel leuk om doorheen te lopen en wat foto's te maken.

Ook ga ik even langs een shop om de canyoning tour te regelen voor de volgende dag. Daar vertellen ze me dat ik de enige ben voor de volgende dag en ze minimaal 3 mensen nodig hebben. Als ik een uur later door de bonsai tuin loop word ik gebeld en is het gereld, morgen canyoningen!

De volgende dag word ik vroeg opgehaald en halen we de twee anderen op. Toevallig ook Nederlanders. We hebben vandaag een soort private tour met drie guides. De tour bestaat uit verschillende abseil routes, een zip line, cliff jump en een waterslide waar je ondersteboven aan je benen vastgehouden wordt tot je ze je losgelaten en het water in glijdt. Ondertussen hiken we van plek naar plek door de prachtige jungle (wicked wicked).

In het hostel ontmoet ik Sean (US of A) en Stefano (NL). Samen gaan we die avond naar "The Maze bar". Je raad het al, een bar met een doolhof. In dezelfde stijl als "The Crazy House". En het is geen geintje, met een paar biertjes teveel op kan je hier goed verdwalen. De volgende dag hadden we bedacht om langs verschillende watervallen te rijden. Samen met nog twee andere reden we van waterval naar waterval. Sommige waren meh, anderen waren zeker indrukwekkend.

Na mijn derde nacht in Da Lat vond ik het wel weer tijd om te vertrekken. Terug naar de zee! Nha Trang is de volgende bestemming. Ik heb niet veel goeie verhalen over deze plek gehoord maar ik ga toch even kijken. Het hostel wat ik had geboekt is basic maar op zich prima. Hetgeen waar ik me aan ergerde waren de twee oudere mannen die me de hele nacht wakker hielden met hun gesnurk. Alvorens ze aan het opscheppen waren over hun sextoerisme praktijken. Nice...

Oh well! Gelukkig ga ik de volgende dag duiken!! Yesss alweer zo lang geleden en kan niet wachten. De boot waar ik op zit bevat een groep chinezen en ik. Zij gaan een geleide duik doen en twee dun dives waarvan een klein deel als herhaling wordt gebruikt zodat ik weer een beetje weet hoe het moet. Mijn divemaster is een wat oudere Vietnamese dude maar een ontzettende epic. Een extraatje is dat hij een camera voor onderwater mee neemt!

Na deze halve dag duiken had ik het eigenlijk al wel weer gehad met deze Russische enclave. Zelfs de Vietnamezen beginnen Russisch tegen je te ouwehoeren. Of zie ik er gewoon Russisch uit?

Van Sean had ik gehoord dat er net boven Nha Trang een soort backpackers resort is te vinden. Dat zie ik wel zitten! Ik boek er twee nachten want de tweede nacht krijg je gratis en het is niet echt cheap. In dit resort is al het drinken, eten en de activiteiten inbegrepen. Je kunt mee doen met een jungle trek, village tour, stand up paddle boarding, voetbal, volleybal en yogaaa! Ook kan je elke dag een behandeling krijgen in de spa. Na twee dagen chillen, drinken, heerlijk eten en yoga krijg ik er eigenlijk nog geen genoeg van en boek nog twee nachten bij. Zo heerlijk! Wat een feest.

Door al dit lanterfanten gebruik ik wel kostbare tijd die ik eigenlijk voor het noorden wil gaan gebruiken. Maar ach, even van genieten. Problemen voor later ;)