Einde Mae Hong Son loop en Pai

Sorry for long post.

tl;dr: het gaat goed en ik vermaak me top!

De planning voor vandaag is om naar Mae Hong Son te rijden. Uitgerust word ik wakker in Mae Sariang, helaas hoor ik regen buiten dus de drang om te blijven liggen was te sterk. Joe probeerde me volgens mij een paar keer wakker te maken door kei-hard z'n Thaise talkshow aan te zetten. Immers had ik gezegd dat ik tussen 8 en 9 eruit zou gaan. Dat betekend voor Joe 8 uur wakker worden!

Samen met hem heb ik even koffie zitten drinken en hij vertelde me over de oorsprong van de naam van zijn guesthouse (Maeloegyi). Wel met een beetje handen en voetenwerk want zijn Engels was niet super, mijn Thais daarentegen begint en eindigt bij hallo en bedankt. Ik heb zelfs nog een souvenir van hem gehad wat gelukt brengt om mijn reis! ❤️ Joe.

Daarna ben ik (in de regen) naar een tempel op de heuvel gereden, daar stond een mega grote Boeddha die je van ver al kon zien.

Met een redelijke rit voor de boeg leek het me wel slim om even wat eten mee te nemen voor onderweg. De 7/11 heeft genoeg versnaperingen maar ik ben naar de lokale markt gegaan. Daar viel mijn oog op twee hele grote schalen waarvan ik niet echt kon bepalen wat erin zat. De dames van het kraampje moesten lachen en lieten me wat proberen. Ik wist niet wat ik proefde! Een soort zachte rijst cake, belachelijk lekker. Uiteraard nam ik wat van die heerlijkheid mee. Met wat verschillende dingetjes op zak kon ik vertrekken.

Onderweg had ik al een paar sights uitgezocht, de eerste was een koffietentje met mooi uitzicht. Daar kwam ik een Frans meisje tegen, ik ging er van uit dat zij ook dezelfde motortocht aan het doen was. Blijkbaar was ze als vrijwilligster bezig op een school daar in de buurt, heel erg tof!

De volgende was het Japan friendship memorial waar te zien was wat de tweede wereldoorlog voor veranderingen met zich mee bracht voor deze regio. Daar aangekomen was ik de enige en vroeg ik een beetje verward aan het meisje achter de balie wat dit precies voor memorial was. Haar antwoord was "200 baht", dus ik dacht best joh. Als inleiding kreeg ik een introductiefilm te zien van 10 minuutjes, waar ik alleen zat in m'n zeiknatte kleren. Daar kan ik stiekem best om lachen. De rest van het museum ben ik een beetje snel doorheen gelopen en tegelijk wat foto's gemaakt. Want ik wilde niet te laat aankomen in Mae Hong Son.

In eerste instantie had ik het plan om ook nog naar een waterval te rijden. Daarvoor moest ik alleen 2 uur omrijden. En met de vorige dag nog vers in het geheugen wilde ik echt niet te laat aankomen.

Zodoende besloot ik om gewoon door te rijden. Wat uiteindelijk een hele goeie keuze bleek want het weer klaarde op, de wegen droogde op. Een uitgesproken kans om eens lekker in de bochten te hangen met mijn motortje ❤️ hierdoor had ik ook genoeg tijd om vaak te stoppen en foto's te maken! Ik was helemaal in m'n nopjes.

See me rolin'

Vlak voordat ik aan zou komen kwam ik nog een viewpoint tegen waar ik een heerlijke Phad Thai voorgeschoteld kreeg. Het uitzicht was ook niet verkeerd ;)

Aangekomen in Mae Hong Son bij het guesthouse waar ik de avond ervoor al een kamer had gereserveerd zie ik een dude zitten met een grote schaafplek op z'n kuit. Hij vertelde dat hij de vorige dag was gevallen en zijn scooter niet meer verder kon rijden. Hij had geluk dat het niet erger was.

Na het inchecken ben ik een rondje gaan lopen, helaas was die gast al weg want ik had wel zin om even te socializen na deze twee dagen rijden. Onderweg kom ik hem weer tegen en raakten we aan de praat. Uiteindelijk besloten we ergens wat te eten en drinken. Die avond hebben we zitten ouwehoeren over van alles en nog wat.

We besloten de volgende dag samen vroeg naar de "long necks" te rijden.

Zodoende, om 6 uur ging de wekker en zijn we vertrokken. Eerst even naar een tempel op de heuvel, een mooi uitzicht maar verder niet veel bijzonders. De "long necks" was onze volgende bestemming. We hadden even opgezocht waar we heen moesten, maar daar aangekomen leek het niet echt op hetgeen waar we wilde zijn. Na een beetje rondrijden besloten me ergens wat te ontbijten. We vonden een heel schattig tentje aan de weg waar ze een heerlijke Phad Thai voor ons maakte. Er zat een man genaamd "Blub" (het geluid van een vis, aldus blub) en met hem probeerde we een beetje te communiceren, wat niet echt lukte maar het was wel geweldig.

Blub vertelde ons dat we nog een stuk verder moesten rijden. Daarmee eindigen we weer in een ander dorp maar daar leek het ook niet op. Het enige wat Google Maps ons wist te vertellen is dat er misschien iets aan het einde van een modder / grindpad zou zitten. Daar reden we in maar Rob z'n scooter had het er erg lastig mee, ik ben daarom een stuk vooruit gereden maar nadat ik zelf bijna vast kwam te zitten dacht ik laat maar zitten. Daarnaast is er ook altijd nog de kans dat het ineens gaat plenzen wat zo'n pad nog glibberiger maakt. Wel een heerlijk pad om met deze motor overheen te crossen! Echt goud.

Rob en ik zijn vervolgens doorgereden naar een chinees dorp. Onderweg even langs een bamboo bridge en waterval gereden. Aangekomen in het Chinese dorp ontmoeten we een dame voor haar restaurant. Waarvan in eerste instantie niet echt was te zien dat het een restaurant was. Omdat rob een beetje chinees spreekt raakten ze aan de praat en ze nodigde ons uit om daar te komen eten. We reden eerst nog even door naar een "museum" wat een huisje bleek te zijn met foto's van het dorp uit de tweede wereld oorlog. Gek genoeg was alle uitleg in chinees en Thais terwijl de bordjes erheen in het Engels waren. Ook het huisje was op slot dus we konden alleen door de tralies wat zien.

Bij een ander restaurant wat gegeten en gedronken om later die avond terug te gaan naar de dame van het andere restaurant. De hele avond hebben we geprobeerd om haar wat Engels te leren en zij mij wat Chinese woorden. Diezelfde avond hebben we de afspraak gemaakt om de volgende dag les te gaan geven aan ongeveer 30 Chinese kinderen, dat leek op dat moment een geniaal idee maar de volgende dag bedachte we ons dat het zou beteken dat we nog een nacht daar zouden moeten blijven.

Rob heeft die nacht amper geslapen omdat zijn schaafwond elke keer aan zijn bed of dekens bleek plakken wat het weer open scheurde. We zijn daarom eerst even naar de lokale arts gegaan om het te laten schoonmaken en verbinden.

De rest van de dag hebben we gespendeerd aan wat sights in de buurt. 'S avonds wat gegeten bij li ching en om 6 uur begon de Engelse les. Zoals rob al voorspelde was er niks voorbereid en werd er eigenlijk van hem verwacht dat hij even wat uit z'n mouw zou schudden. Hij geeft Engelse les in China en heeft genoeg ervaring maar alsnog was het niet ideaal. Maar wel echt heel erg leuk om te zien en een beetje mee te kunnen helpen waar ik kon! Het was een klein beetje een zooitje maar die kids hadden er al een dag school op zitten maar konden en wilde zich niet echt meer concentreren.

Hoe dan ook denk ik dat we het goed hebben gedaan en ik ben blij dat we er een extra nacht voor zijn gebleven.

De volgende dag eindelijk naar Pai toe rijden! We hadden weer een paar dingen onderweg die we wilde zien maar we kwamen een bord voor een waterval tegen en dachten dat is wel een leuk idee. Dus wij rijden er in, wordt het uiteindelijk ook weer een dirt road. Er reden ook lokale lui met scooters dus Rob besloot ook door te rijden. Bleek het een weg van ongeveer 30 tot 45 min off road rijden, wat ik geniaal vond want mijn motor was gemaakt voor deze weg! Aan het einde van de weg kom ik een slagboom tegen met een paar huisjes, daar zeggen ze dat ik 200 baht moet betalen om door te gaan. Niet wetende hoe ver Rob inmiddels was en of hij überhaupt verder kwam ben ik terug gegaan. Na niet lang terug rijden kom ik hem al tegen en besluiten we toch om er in te gaan. Vervolgens moeten we te voet verder en staan we voor een bord zonder enige engelse uitleg. Ik zie een paar icoontjes voor wat lijkt op kampeer plekken en die waterval staat er ook ergens op. Geen idee hoe ver we moeten lopen. Dus wij lopen dat pad in, wat soms erg lastig te volgen was omdat ik niet denk dat veel mensen dit pad bewandelen. Na ongeveer een half uur lopen komen we bij een rotswand aan, ineens horen we iets van boven en voor we er erg in hebben vliegt er een steen de grote van een basketbal langs Rob zijn tas. Deze steen kwam niet van die rotswand vandaan, hij had al snelheid gekregen van ergens daarboven. Rob draait zich om en we kijken elkaar een paar seconden aan waarop hij vervolgens zegt “I almost fucking died man!”. Dit was de meest random shit ever en we dachten ook gelijk fuck it maar met die waterval, we gaan lekker naar Pai. Het leven vieren!

Rob heeft er twee dagen over gedaan om bij te komen van het vieren van het leven. Ik ben daarom zonder hem naar de Pai Canyon, Land split en een waterval gegaan.

Omdat Rob de sights nog niet had gezien is hij de volgende dag er zelf langs gereden en ben ik naar een viewpoint gaan rijden. Ik had over dit viewpoint gehoord van gasten die er niet kwamen met hun scooters vanwege de slechte weg wat mij wel een leuke uitdaging leek. Het was inderdaad een redelijke uitdaging, ik ben halverwege omgevallen toen ik al stil stond maar niet meer omhoog kwam. Gelukkig geen schade aan mij of de motor :) Uiteindelijk kom ik bij een bord wat zegt dat vanaf hier verder rijden niet wordt aangeraden vanwege de stijle wegen. Vanaf daar ben ik een uur gaan hiken naar de top en ik ben blij dat ik het niet heb geprobeerd met de motor. In eerste instantie liep ik het verkeerde pad in en toen ik terug liep stond ik ineens oog in oog met een kudde buffalo’s. Waarvan een aantal met grote hoorns. Ze hadden zelfs een paar kalveren bij zich dus ik dacht fuck dit ik ga een stukje van het pad om er omheen te lopen. Maar dat was niet echt een optie dus werd het een “wees niet zo’n mietje en loop er gewoon langs”. Bij de top aangekomen zat daar één man met een fles whiskey, appels en een zakje chili om een stukje appel in te dopen. Hij bood me er wat van aan en heb heel even daar met hem gezeten voordat ik weer naar beneden ben gelopen. Ik wilde namelijk niet op die berg zitten als zou gaan regenen, gelukkig bleef het droog.

Die dag erna twijfelde ik om nog langer in Pai te blijven omdat ik nog steeds met die motor daar zat en de week was inmiddels om. Elke dag dat ik die motor langer hou kost me weer geld, een beetje zonde als ik hem amper gebruik dacht ik. Daarom besloot ik om die dag terug te rijden, de motor in te leveren, mijn tas op te halen bij het guesthouse waar ik in Chiang Mai sliep en terug te rijden met de bus naar Pai. Ik had de laatste bus naar Pai, net op tijd! Terug in Pai aangekomen geloofde ze niet dat ik het zou halen. Er gingen een paar andere luitjes weg die we hadden leren kennen dus die avond was ’t feest.

Gister ben ik samen met twee dudes van het hostel naar een grot gegaan waar je met een bootje doorheen kan, jammer genoeg regende het keihard op de weg erheen en de weg terug, niet erg aangenaam op zo’n gammele scooter.

De rest van de dagen chillen we keihard en gaan we soms stappen. Pai is top :)